Cadenza

by Jose Wendell Capili
Gin-Inakeanon ni Melchor F. Cichon
December 30, 2009
Note: The English version is printed after the Aklanon version.


May ginhakwat ako nga
daeaehon sa mga dinag-on
nga piluon ro kalibutan
nga nagapriso kay lolo
Gin-eubong imaw ka una nga pamilya
sa idaeum it eugta
nga maeayo sa siri nga kolor
nga ginbaybay kang pamilya.
Hambae nanda,owa kuno kami it eabot
busa sumaka ako sa mga simbahan
ag mag-ampo sa Ginuo
kon ano man ro habilin
sa magueang nga porma
mga daan nga letrato, maski anong daan
nga nagabalik
sa imahen it baeay
nga owa't kasubo
sangka ngiwi it unod
katam-is kon siin ro mga seresa
gapatiyog sa kagustuhan ni lolo
nga magmayad ag magbalik
Nagpundo ako sa mga eubnganan
gahueat sa sangka pudyot it pag-eaom

agod paeamigon rang mga bibig
gaginhawa it katapusan
it kasakit, hamdumanan ag mga abo
halin sa dagat, nagapaambit nga maabot.


***

Cadenza
by Jose Wendell Capili

I lift an obsession
of many years back:
to fold up the universe.
shutting in grandfather
His first family buried him
beneath an earth
so far away from the hue
my family had skirted on.
They say we did not belong
so I climbed churches
surrendering to God
whatever remained
of the man's old form,
old figs, old anything
that restores
my image of home
without grief of vastness,
a grimace of flesh,
sweetness where cherry trees
twist on grandfather's will
to heal and return.
I settle on crypts
waiting for a tinge of faith

to chill on my lips
breathing the end
of pain, memory and cinders
from the sea, gesturing in.


Source: Sansiglong Mahigit ng Makabagong Tula sa Filipinas, edited by Virgilio S. Almario,Metro Manila: Anvil Publishing,c2006, p. 271